Vertrouwen is de basis van elke relatie, toch? Als je elkaar niet vertrouwd waar ben je dan? En als de ander geen vertrouwen in jou heeft, hoe voel je je dan?
Ik merk dat wij als ouders en hulpverleners vaak maar weinig vertrouwen tonen in onze kinderen en cliënten. We hebben dat vertrouwen ergens misschien wel, maar we willen liever zekerheid. We willen liever zien dat het goed met ze gaat. Ik merk dat veel hulpverleners de kennis en kunde van ouders snel in twijfel trekken. Zou het niet veel beter werken als we eerst naast ze zouden gaan staan, en van hun expertise over hun eigen kind uit zouden gaan? Kijken naar wat de ouders zelf al weten en voelen? Er van uit gaan dat ze echt het beste voor hun kind willen voordat we oordelen over de dingen die er niet goed gaan?
Ik heb veel ervaring met het werken met ouders. Ook in casussen waarbij het gaat om kindermishandeling. En in 99% van de gevallen wil ook een ouder die wel, bedoelt of onbedoeld mishandeld, het beste voor zijn of haar kind. De mishandeling of verwaarlozing komt vaak voort uit onmacht en onkunde. Niet uit het niet willen. Niet uit het met opzet het kind pijn willen doen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Maar in eerste instantie wil een ouder echt het beste voor zijn kind. Dat willen we toch allemaal?
Maar wat als je om hulp vraagt, of hulp krijgt, en de hulpverlener bekijkt je meteen met wantrouwen, als een ‘zielig’ iemand die het niet goed doet, terwijl je eigenlijk gewoon als volwaardig mens gezien wil worden? Zou je niet veel makkelijker hulp accepteren als je het gevoel hebt dat, ook al maak je fouten, de ander er vertrouwen in heeft dat het goed komt, dat je het goed bedoelt en dat je je best zult doen om jullie situatie beter te maken?
Zo ook met onze kinderen. “Pas op!”, “Kijk uit”, “Dat kun je niet”, “Papa had al gezegd dat je dat niet moest doen”. Zouden kinderen ook niet veel beter tot hun recht komen als we ze het vertrouwen gaven dat ze iets kunnen? Ze hebben grenzen nodig, zeker. Wij als ouders moeten ze voor gevaren behoeden. Maar ik hoor zo vaak op het schoolplein een hele rits aan waarschuwingen die het kind geen recht doen: “Niet te hard rennen, zo val je”, “Pas op met die schommel”, “Leg die tak weg, straks doe je je zeer”. We zien regelmatig gevaren die er niet zijn. We waarschuwen onze kinderen voor dingen die niet gevaarlijk zijn en waar ze juist van kunnen leren. Dan vallen ze toch een keer op het schoolplein? Ben jij nooit gevallen? Met kapotte knieën thuis gekomen? Ben jij niet 10 keer van de schommel gegleden voordat je doorhad hoe je er stevig op zat? Heb je niet met kapotte knieën rondgelopen toen je voor het eerst ging rolschaatsen? En nogmaals, natuurlijk moeten we onze kinderen behoeden voor dingen: een driejarige in een speeltuin zetten zonder toezicht is misplaatst vertrouwen omdat de wereld helaas geen hele veilige plek is. Maar daar waar we ze vertrouwen kunnen geven, zouden we dat niet gewoon moeten doen?
Want als wij hen vertrouwen, gaan ze in zichzelf vertrouwen. Jij, hun rolmodel, vindt hen goed genoeg om hen dat vertrouwen te schenken. Dan durven ze zichzelf ook dat vertrouwen te geven. En wat kun je een kind als betere basis meegeven dan een heerlijke dosis zelfvertrouwen om de grote wereld tegemoet te treden!
Fenna zit op de fiets. “Volhouden ‘meisje,” roept haar vader. Het is de eerste keer zonder zijwieltjes en hij rent zich rot naast haar. Met het zweet over zijn rug houdt hij haar zadeltje vast. “Lieverd, opletten hé, ik ga je nu loslaten en dan kun je heel hard vallen”, wil hij zeggen. Maar hij zwijgt, laat het zadel los, en kijkt zijn dochtertje achterna die niet meer lijkt te fietsen maar lijkt te vliegen met een gelukkige glimlach op haar gezicht.
Vind jij het moeilijk om je kind te vertrouwen, of in jezelf als ouder? Zie je dat je kind behoefte heeft aan meer zelfvertrouwen? Neem contact op met www.dekinderenopvoedcoach.nl Ik weet zeker dat we samen verder komen.
De Kinder- en Opvoedcoach is een praktijk voor coaching en training van kinderen en ouders. Samen jezelf worden, elke levensfase een uitdaging
No comment yet, add your voice below!